Een wintertekening. Met een een schrale kerstboom Fenneke. Ik hou daar wel van; van dat onaffe. dat je moet gaan raden waarom je het gemaakt hebt. Mocht jij vroeger op school ook Sinterklaas- en Kersttekeningen maken op het bord? Ik vond dat prachtig. Gekleurd krijt en die grote gebaren. Ik had er ook graag zo'n mooi meisje bij getekend.
Wat leuk hè, dat je zoveel plezier in je eentje kunt hebben met schilderen. Dit is overigens een gedeelte uit een doek van twee bij tien. Geschilderd tijdens een performance op de eerste Twente Biënnale. "How to start a painting - how to finish a painting".
Willem de Kooning zei daar ooit iets over. Iets in de trant van: Een schilderij is voor mij af als het je iets terug geeft. Je stopt er eerst een heleboel van jezelf in en op een gegeven moment krijg je iets terug. Maar dat iets is dan iets dat op zichzelf staat. Net als met kinderen. Was het niet Munch die zijn schilderijen zijn kinderen noemde?
Het is wel grappig als je naar je oude werk kijkt en er vervolgens iets mee gaat doen. Je brengt het verleden naar het nu,. Net als herinneringen. De gebeurtenissen van gisteren bestaan alleen nu, omdat je ze nu herinnerd. Hm? Ja. net als oude tekeningen kun je stukken uitgummen of vervaagde kleuren opfrissen! Leuk idee hè?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten