Hallo Fen

 Hallo Fen

Ik begin voortaan maar met je naam te noemen . Ik kreeg van een lezer de opmerking dat hij niet wist wat nu door wie is geschreven. Vandaar.

Het lijkt me een goed idee om die intrigerende tekening van jou een update te geven, of misschien moet je hem opnieuw maken. Het is een mooi onderwerp.

Over die autosloop. Ik wil er nog geen gewoonte van maken om oud werk opnieuw te maken, hoewel het soms wel nuttig kan zijn om even stil te staan bij wat geweest is, moeten we toch vooral vooruit.

Ik barst nog van de nieuwe ideeën en wil het daar vooral over hebben. Maar  vooruit dan maar, nog even over die sloperij dicht bij ons huis. Ik kwam er regelmatig voor onderdelen om mijn Renaultje rijdende te houden. Het was een kleine verzameling sloopauto's achter een garage. "Kijk maar even in de tuin ", zeiden ze dan. Heel gemoedelijk. Soms nam ik Lotte er mee naar toe en dan ging ze er bloempjes plukken.

Als je zo'n verzameling ouwe auto's een beetje met rust laat begint vanzelf de natuur de overhand te nemen. Er groeien eerst brandnetels en grassen en later berkeboompjes, soms dwars door het dak van een al half in de grond gezakt weggerot wrak. Heel poëtisch allemaal. Nou dat heb ik ook met dat schilderij van die sloop uit zesentachtig gedaan. 

Later nam ik Jasper mee en als we dan weer thuis kwamen had hij de zakken van z'n overalletje vol met schroeven, moeren, lampjes en veertjes.

Het schilderij had ik overigens al eerder geschilderd. Gelijk toen we er kwamen wonen.

Roeptoeter

Spannend. Heel benieuwd naar de hergeboorte van de autosloop uit 1986. 

Ik ben blij dat je over William Kentridge begint, wat maakt die man indrukwekkend werk. Dat je verrast werd door de herkenning van je droom kan ik me goed voorstellen. Vooral als je het fragment hieronder ziet. 

Helaas heb ik zijn werk nog niet in het echt gezien, maar wel op internet en op tv. Black box is het eerste dat ik zag. Echt zo mooi gemaakt maar ook zo'n heftig onderwerp, tranen.  https://www.youtube.com/watch?v=wWZCdpV_Gsk&t=1124s

Een terugkerend element in het werk van Kentridge is onder andere een roeptoeter, of hoe zo'n ding ook heet. Megafoon. In ieder geval iets waarmee mensen hun mening extra hard onder de aandacht kunnen brengen.

Omdat ik probeer naar overeenkomsten te zoeken met mijn werk, ben ik gaan graven. Ik vond deze: een tekening met een uitbouw in de vorm van een roeptoeter, getiteld 'Look at me, i'm not allowed to speak'. Het gaat over mensen die niet gehoord worden of niet gehoord mogen worden. Ze proberen te schreeuwen maar niemand hoort ze. Gemaakt n.a.v. een nieuwsitem destijds.

Ik heb de tekening nog steeds, maar helaas is ie kapot gegaan, het papier is uitgedroogd en geknapt. Die schilderijen van jou hebben de tand des tijds beter doorstaan.

Play the dance.

Prachtige collage Fen. Zo zie je maar dat je niets weg moet gooien. Deed Munch ook niet.

Munch is toch wel een meer voorkomende naam. Zo heb je in Veghel een benzinestation met die naam. In Duitsland had je een motormerk Münch en in Amsterdam MUNCH Fit Food To Go. To munch is in het Engels ook een soort van eten. Maar die expressionisten waren toch wel een grote inspiratiebron. Een paar jaar geleden zijn we nog naar Emiel Nolde geweest. Zijn zelfgebouwde atelierwoning in het noorden van Duitsland is nu een museum. Ik heb daar nog een perenboompje gekocht. Kan ik er in de toekomst Nolde-peertjes oogsten. Als je daar rondrijdt zie je overal de inspiratiebronnen van de schilder in het landschap.

In het ziekenhuis had ik een keer een koortsdroom waarin er 's nachts een bonte stoet van patiënten met mobiele infuuskapstokken en in rolstoelen langs mijn open kamerdeur voorbij trok. Op weg naar een geheime bijeenkomst? Een half jaar later zag ik in Kaapstad voor het eerst het werk van William Kentridge in het Zeitz MOCAMuseum of Contemporary African Art en m'n mond viel open van verbazing; In zijn installatie/film MORESWEETLY PLAY THE DANCE trok mijn koortsdroom aan mij voorbij. William Kentridge en ik zijn even oud.

Ik ben nu bezig dat schilderij uit '86 van die autosloop naar de 21ste eeuw over te brengen.

Maar daarover later meer.